برای او که نمی بیند...، نمی خواند...، نمی گوید
برای او که نمی خواهد...
برای او که،...
می نویسم!
* * *
چه حجم بزرگی شده این حماقت، لجاجت، اصرار و پایمردی بیجا
نمی دانم...، حتی نمی دانم اینها که گفتم درست بود یا اشتباه...
نمی دانم اینها که گفتم واقعیت بود یا شعار
درست و از سلامت ذهن بود و یا بیمارگویه های ذهن
ولله... ولله... سوگند که نمی دانم
...نمی دانم
آخ که من چقدر با نمی دانم های خود حال می کنم و دانستن هایی که نمی دانم های مرا بهتر جلوه می دهند می ستایم. واه که چقدر من از خود راضی ام و اوخ که چه حماقتی در این کامنت ما شرف و آبروی خودمان را مفت می گذاریم برود.
نترس ! کافر نمی شوم .چون
به نمی دانم های خودم، ایمان دارم ."حسین پناهی"
وبلاگ زیبا وجذابی دارید .من شما رو لینک کردم
موفق ودر پناه حق باشید وبمانید...
رضاااااا
جهان مجهول
انسان در جهان محصور
از حق دور
در گیر سوالی سهمگین
من چیستم مختار یا مجبور
و در بند زمان
از لحظه ی دیگر کسی چیزی نمی داند
که می میرد ، که می ماند
کدامش بهتر ، آیا این جهان زندان و یا باغ و گلستان
یانه هیچ و پوچ
بیهوده پر از انسان و حیوان است
وما کدامیم ؟؟/
لجباز یا پایمرد یا حتی پایبند کدام؟؟؟؟
ــــــــــــ
تاااااااااااااااا ....
گاهی وقتا اینجوری بهتره ! اینکه واسه کسی بنویسی که هیچوقت نوشته هاتو نمیبینه و نخواهد دید ... مثل دقتر خاطراتی که آدم توش چیزایی می نویسه که از سر گلگی و دلتنگیه ، از کسانی که آدم دل پری ازشون داره ولی کسی اون نوشته ها رو نمیخونه
بلاخره این طبیعت گریز پای ، به پیش هنرمند معتمد خود سر فرود خواهد آورد.
"ونسان ون گوگ"
to be continue
خبرش را داریم حضرت والا. الان هم با عبدالله اینجا گل می گوییم و گل می شنویم. و بعدا به فکر تصمیمات بعدی خواهیم افتاد. خبرتان خواهیم کرد.
(شک نکن زده تو کار سکس که تعطیلش کردن مگه مرض دارن بی خود وبلاگی رو فیلتر کنند. خدا خیرشون بده ما که خودمون راه بهشت رو بلد نیستیم!)
در نیمه خالی پیاله، درواقع، حجم بزرگی از زندگی ما را همین، ندیده ها، نخوانده ها، و نگفته های خود انسان تشکیل می دهد.
و در نیمه پر پیاله، اگر با مسائل بالا روبرو نشویم، حجم بزرگی از زندگی ما در برخورد با افرادی کور (اشخاصی که چیزهایی را که باید ببینند، نمی بینند)، افرادی کر (اشخاصی که چیزهایی را که باید بشنوند، نمی شنوند)، و افرادی لال (اشخاصی که چیزهایی را که بایدبگویند، نمی گویند) سپری می شود.
بهر حال این پیاله ما در هر دو حالت پر شده از اینچنین جهالت هایی.
و در مورد شما، ای داننده ی جهالت ها، در دانستن ِ ندانستن ها، چنان شرابی نهفته است که من سالهاست خمار نوشیدن آنم.
به نظر من ندانستن شما از اینکه می گویید " نمی دانم...، نمی دانم اینها که گفتم درست بود یا اشتباه " درست است.
به امید روزی که در آن همه وهمه، مست و پایکوبان، خوشحال و نالان، شادان و رقصان، مسکور از شراب جهالت، طلب سبویی دیگراز جهل می کنیم، ای ساقی عشرتکده یقظان
من شعر خط خورده "قدیمیا" را خواندم، نمیدانم برای چه هنوز فردا نیامده،" شوکران فردا" را نوشیدی؟
یا نمی دانیم و یا آنان که نمی بینند ، یا بعضی مواقع من و تو و ما در حکم همان کوران هستیم که نمی بینیم
از حق نباید گذشت...
به هرحال خدارو شکر وقتی میبینم خیلی از رفقا سه نقطه های منو تکمیل میکنن.
...اما درباب قدیمیا
بهتر آن باشد که سر دلبران
گـفته آیـد در حـدیث دیـگران
نفس رفقا آتشین
حالا یا دم ، عبدالله ، پدرخوانده
... خودتو عشقه
سلام.
تو این دنیا هرچی کمتر بدونی بهتره !
کی میدونه الان؟؟؟؟
چن روزه به خیلی چیزا شک کردم...
دارم کم کم.......وای حتی از گفتنش شرم دارم..وای عمو من چی کار کردم؟؟؟چه فکر هایی که نکردم؟؟؟به خاطر اونا خجالت می کشم...ولی هنوزم شک دارم...شــــــــــــــــــــــــــــــک
بی خیالی طی میکنم...!
می خواهم امشب مُرتد تر از هر آئینه ای
با سنگ ناموس زمان
پای حرمت عصیان را خونی کنم
تا خاک کوچه های دلتنگی ام
به رقص پاهای تو خسته شود
و آرام تر از موج نگاه تو
روی نَم گونه هایم بشیند
و بوی نوازش ِانگشتهای تو را بگیرد
تا دوباره
خواب لبخندِ ترک خورده ی امید تو را
مثل بوی حرمت نفسهایت روی گونه های وحشی ام ببینم
و از تو تصویری بکشم
بالا تر از ابر و پاک تر از بچه آهویی که
خواب شیر خوردن ازدستان بخیل روزگار را می بیند
و مدتهاست
ساده تر از من
برای خواب تنهایی اش می ترسد
رویای شیرینیست میدانم
میخوابم تا مگر در خواب به رویا هایم دست یابم
شب خوش. همین
شاید
شاید اگر می دید و می خواند و می گفت ، این حجم کوچک می شد . این حجم لعنتی از بین می رفت .
اما من می دانم ...........